مرکز موسیقی ایرانی برگرفته از معماری موسیقی

تنها دو هنری که به نسبت زیادی در ساخت فضا شرکت می کنند و بدین لحاظ از واژگان و ساختار واحد برخوردارند، هنر معماری و موسیقی است، که هرگاه در حیطهی زبان و فرهنگ واحدی نیز بهکار گرفته شوند، ترجمان یکدیگر میشوند و تکرار یک روح در دو بدن. این رساله در جهت تدوین نحوهی ارتباط دو هنر، مطالعه در زبان، واژگان و ساختار معماری و موسیقی را هدف بخش نظری قرار داده است و کاربست یافتههای تحقیق در قالب طرح مرکز موسیقی ایرانی در شیراز مبتنی بر معماری موسیقی، هدف کاربردی بوده است که سعی در حصول بدان داشته است. از طرفی در رسیدن به طرح مرکز موسیقی، مطالعهی مباحث آکوستیک و فن پخش صوت در سالنها از اندازه تا متریال مناسب، مورد دیگری است که در این رساله پیگیری شده است. از آنجا که مردم شیراز، افرادی خونگرم هستند و بدون برنامهریزی کنار هم جمع میشوند، از مطالعات تعاملات اجتماعی و نحوهی شکلگیری فضا در رابطه با آن، در طرح سالنهای انتظار و سایت اصلی مجموعه به عنوان درآمد و پیشدرآمد بهره بردهایم. در نهایت مخاطب میتواند دستاورد این رساله را در قالب جداول نتیجهگیری از رابطهی معماری و موسیقی، موسیقی ایرانی و فضاهای لازم آن- نتیجهگیری از تعاملات اجتماعی و نحوهی شکلگیری مناسب آن- تحلیل مصادیق موسیقی بر مبنای رویکرد، بر مبنای کارکرد و نیز بر مبنای مسایل فنی آکوستیکی را پیگیری کند. و در انتها با تدوین احکام طراحی به طرح مرکز موسیقی پرداخته است. اصول مکان یابی مراکز فرهنگی و معیارها و شاخصههای ارزیابی انتخاب سایتهای فرهنگی مورد دیگری است که در این رساله میتوان بدان دست یافت.